Ik kom nog met een uitgebreider bericht, waarschijnlijk 1 dezer dagen.
Nu in Port Macquarie. Vanmiddag naar de Koala's (mijn nieuwe liefde) en zo naar het strand.
Troost jullie met het feit dat we gisteren ook ontzettend noodweer hebben gehad. Ik begrijp dat het vriest en dus koud is. Het zal wel over schaatsen gaan enzo. Zo 20 years ago ;-)
Anyway, kan er nog iemand een bom kwijt bij de studiefinanciering en rabobank?
Ook alvast een prettig uiteinde!
En een goed begin!
maandag 29 december 2008
dinsdag 23 december 2008
Goede vrije dagen
Ik zou het bijna vergeten, iedereen die vrij is, fijne vrije dagen gewenst. Ik geloof dat het kerst is he! ;-) Dus voor de mensen die kerst gaan vieren, ook daar veel plezier / sterkte mee! En voor de mensen die ook zo boffen dat ze weggaan met de kerst, geniet ervan!
Hier merk ik weinig van kerst. Ik denk sowieso dat het juli is, dus dat scheelt.
Hier merk ik weinig van kerst. Ik denk sowieso dat het juli is, dus dat scheelt.
maandag 22 december 2008
Airlie Beach
Over Airlie Beach kan ik kort zijn.
Toen ik aankwam bij het hostel, werd ik al snel gewenkt door de probleemgevallen van dat hostel. Of ik in hun team wilde zitten. Het was namelijk trivia-time (kwistijd). Uiteraard wonnen we, en mijn tijd in Airlie Beach werd daardoor ingeluid met de gewonnen fles champagne.
Eigenlijk is drank de rode draad van Airlie beach. Je kan er ook weinig anders doen, werd me meerdere keren verteld, dan vissen en getting pissed (dronken). Dit moet je een idee geven van de plaatselijke bevolking.
Naast de plaatselijke bevolking tref je er vooral Ieren en andere feestvierende backpackers. Ieren weigeren overigens te eten als ze drinken. Ik heb nog nooit zulke zatte mensen bij elkaar gezien. Naakt rondlopen vinden ze geen probleem.
Anyway, de dagen in Airlie Beach bracht ik vooral samen door met een Engelsman die ik ontmoet had. Eindelijk iemand van mijn leeftijd. Want ik begon die kinderen van 18 behoorlijk zat te worden.
En gelukkig is er meer te doen dan vissen en getting pissed. Je kan ook gewoon een boottocht maken naar de whitsunday-eilanden. Mooie eilanden met fijn wit zand en een blauwe zee. Mooie plaatjes dus. Ook hier nog gesnorkeld, en een schildpad van een meter gezien. Fijn. En leuke mensen ontmoet.
Toen ik aankwam bij het hostel, werd ik al snel gewenkt door de probleemgevallen van dat hostel. Of ik in hun team wilde zitten. Het was namelijk trivia-time (kwistijd). Uiteraard wonnen we, en mijn tijd in Airlie Beach werd daardoor ingeluid met de gewonnen fles champagne.
Eigenlijk is drank de rode draad van Airlie beach. Je kan er ook weinig anders doen, werd me meerdere keren verteld, dan vissen en getting pissed (dronken). Dit moet je een idee geven van de plaatselijke bevolking.
Naast de plaatselijke bevolking tref je er vooral Ieren en andere feestvierende backpackers. Ieren weigeren overigens te eten als ze drinken. Ik heb nog nooit zulke zatte mensen bij elkaar gezien. Naakt rondlopen vinden ze geen probleem.
Anyway, de dagen in Airlie Beach bracht ik vooral samen door met een Engelsman die ik ontmoet had. Eindelijk iemand van mijn leeftijd. Want ik begon die kinderen van 18 behoorlijk zat te worden.
En gelukkig is er meer te doen dan vissen en getting pissed. Je kan ook gewoon een boottocht maken naar de whitsunday-eilanden. Mooie eilanden met fijn wit zand en een blauwe zee. Mooie plaatjes dus. Ook hier nog gesnorkeld, en een schildpad van een meter gezien. Fijn. En leuke mensen ontmoet.
Mission Beach II
Je snapt, er was genoeg te beleven in Mission Beach.
Doris was vooral boos. Boos op fucked up Austria en corporate Australia, en mannen in het algemeen. Ze had een teringhekel aan alcoholdrinkende mensen (meer dan twee consumpties). Nu was ook nog eens de enige emaille(?)importeur in Australie vertrokken, voor haar de druppel. Ze heeft emaille nodig voor haar kunst. Dus nu gaat ze samen met haar man, de enige goede, Australie verlaten voor Portugal. Met hem mocht ik de laatste avond kennis maken. OMG. Toen hij begon te vertellen over zijn ontmoeting met een buitenaardse vrouw, ben ik naar bed gegaan. Doris was ervan overtuigd me nog een keer te zien in dit leven.
Yani trok er af en toe op uit om werk te zoeken, maar meestal beperkte zijn uitjes zich tot bezoekjes aan de bottleshop (daar koop je je drank). Toen ik hem voor het eerst zag dacht ik overigens dat hij geestelijk gehandicapt was. Zo klein, met lange baard, kraaloogjes, een rode neus en gemompel.
Hij vertelde vooral over zijn rehab-avonturen en zijn drugsvrienden. Doris reageerde dan steevast met "who cares" of "shut the fuck up".
Kate maakte o.a. de wc's schoon in het hostel, kreeg in ruil daarvoor korting op een overnachting in de grote slaapzaal en wat zakgeld. Zij had het vooral over Mission Beach en hoe graag ze daar wel niet wilde zijn. Ik vermoed dat ze de rest van Australie dan erg kut vindt. Ongelofelijk dat iemand als zij (nogal slim) de wc's schoonmaakte.
Over de traag pratende Amerikaan kan ik weinig melden. Hij praatte vooral traag, was al zeer lang op wereldreis, en oud.
De Kiwi was groot, atletisch gebouwd, en mooi. Als hij begon te praten en lachen werd hij nog mooier. Toen hij vertelde dat hij Maori was, grensde hij bijna aan perfectie. Kate vertelde voor hem dat hij kinderen had en een vrouw. Fuck that.
Anyway, zoveel perfectie trok ik toch niet. Toen hij me na zijn werk (gras maaien) kwam vergezellen in het zwembad, werd het me al snel te veel. Zo gaat dat als ik iemand leuk vind en voordat de spell gebroken is.
Verder was Mission Beach vooral mooi. Aan de ene kant de zee, strand met palmbomen, aan de andere kant het tropisch regenwoud. Er vliegen papegaaien en kakketoes (?) in de rondte, voor de schildpadden hoef je niet te snorkelen en de wallabies en ander moois zie je in de achtertuin. Wat wil een mens nog meer?
Doris was vooral boos. Boos op fucked up Austria en corporate Australia, en mannen in het algemeen. Ze had een teringhekel aan alcoholdrinkende mensen (meer dan twee consumpties). Nu was ook nog eens de enige emaille(?)importeur in Australie vertrokken, voor haar de druppel. Ze heeft emaille nodig voor haar kunst. Dus nu gaat ze samen met haar man, de enige goede, Australie verlaten voor Portugal. Met hem mocht ik de laatste avond kennis maken. OMG. Toen hij begon te vertellen over zijn ontmoeting met een buitenaardse vrouw, ben ik naar bed gegaan. Doris was ervan overtuigd me nog een keer te zien in dit leven.
Yani trok er af en toe op uit om werk te zoeken, maar meestal beperkte zijn uitjes zich tot bezoekjes aan de bottleshop (daar koop je je drank). Toen ik hem voor het eerst zag dacht ik overigens dat hij geestelijk gehandicapt was. Zo klein, met lange baard, kraaloogjes, een rode neus en gemompel.
Hij vertelde vooral over zijn rehab-avonturen en zijn drugsvrienden. Doris reageerde dan steevast met "who cares" of "shut the fuck up".
Kate maakte o.a. de wc's schoon in het hostel, kreeg in ruil daarvoor korting op een overnachting in de grote slaapzaal en wat zakgeld. Zij had het vooral over Mission Beach en hoe graag ze daar wel niet wilde zijn. Ik vermoed dat ze de rest van Australie dan erg kut vindt. Ongelofelijk dat iemand als zij (nogal slim) de wc's schoonmaakte.
Over de traag pratende Amerikaan kan ik weinig melden. Hij praatte vooral traag, was al zeer lang op wereldreis, en oud.
De Kiwi was groot, atletisch gebouwd, en mooi. Als hij begon te praten en lachen werd hij nog mooier. Toen hij vertelde dat hij Maori was, grensde hij bijna aan perfectie. Kate vertelde voor hem dat hij kinderen had en een vrouw. Fuck that.
Anyway, zoveel perfectie trok ik toch niet. Toen hij me na zijn werk (gras maaien) kwam vergezellen in het zwembad, werd het me al snel te veel. Zo gaat dat als ik iemand leuk vind en voordat de spell gebroken is.
Verder was Mission Beach vooral mooi. Aan de ene kant de zee, strand met palmbomen, aan de andere kant het tropisch regenwoud. Er vliegen papegaaien en kakketoes (?) in de rondte, voor de schildpadden hoef je niet te snorkelen en de wallabies en ander moois zie je in de achtertuin. Wat wil een mens nog meer?
woensdag 17 december 2008
waardeloos internet in Hervey Bay
Zoals de titel al zegt is internet waardeloos hier. In die zin dat ik geen internetcafe heb kunnen vinden. Zoals wel meer niet. Ik zit hier nu bij receptie van hostel. Niet echt lekker dus.
En morgen ga ik twee dagen weg, richting Fraser Island, en ik vermoed dat daar ook niet veel is.
Ben ondertussen ongeveer 2000 km verder dan in het begin en bijna in Brisbane.
Maar dan komt het hoor Gisele ;-)
Overigens....was mijn bed gisteren boven me bezet door een amsterdamse van bij mij om de hoek,....grappig!
Oh, en ik ben ook geinteresseerd in jullie leven (nog steeds), dus laat wat horen, zou ik zo zeggen.
Tot snel
X
En morgen ga ik twee dagen weg, richting Fraser Island, en ik vermoed dat daar ook niet veel is.
Ben ondertussen ongeveer 2000 km verder dan in het begin en bijna in Brisbane.
Maar dan komt het hoor Gisele ;-)
Overigens....was mijn bed gisteren boven me bezet door een amsterdamse van bij mij om de hoek,....grappig!
Oh, en ik ben ook geinteresseerd in jullie leven (nog steeds), dus laat wat horen, zou ik zo zeggen.
Tot snel
X
zondag 14 december 2008
Mission Beach I
Ik dacht dat het een vergissing moest zijn, toen ik afgevoerd werd door een oude man in een gammel busje naar een straat met 30 huizen. Maar nee, toen ik vroeg "is this Mission Beach", antwoordde hij "yeah this is the center of town", moest ik die waarheid toch accepteren. Hmm.
De oude man bleek de eigenaar van het hostel te zijn.
Voor het eerst zou ik ook in een dorm slaapen. De zoon des huizes bracht me er heen. Naar de slaapzaal met 12 anderen. De zoon, het evenbeeld van John Locke in Lost, een creep dus zoals sommigen zullen weten, heeft op mijn aandringen toch een andere kamer geregeld. Voor vier mensen.
Ik ben vervolgens maar snel koffie gaan halen bij de plaatselijke werkvoorziening voor oude mensen. Die zorgen blijkbaar voor goede koffie, de beste van het dorp.
's Avonds voegde ik me bij de rokers zo bleek later (nee, ik rook nog steeds niet). Ik verkeerde in goed gezelschap; Doris, de esoterische Oostenrijkse kunstenares woonachtig elders in Australie, Kate, de ik doe alles als ik maar in Mission Beach kan wonen-vrouw, Yani, de Zweedse alcoholische kabouter, ook chronisch op zoek naar werk. Tenslotte waren er nog een trage oude Amerikaan (tevens kamergenoot) op wereldreis, en een zeer lekkere Kiwi.
Geld op.
De oude man bleek de eigenaar van het hostel te zijn.
Voor het eerst zou ik ook in een dorm slaapen. De zoon des huizes bracht me er heen. Naar de slaapzaal met 12 anderen. De zoon, het evenbeeld van John Locke in Lost, een creep dus zoals sommigen zullen weten, heeft op mijn aandringen toch een andere kamer geregeld. Voor vier mensen.
Ik ben vervolgens maar snel koffie gaan halen bij de plaatselijke werkvoorziening voor oude mensen. Die zorgen blijkbaar voor goede koffie, de beste van het dorp.
's Avonds voegde ik me bij de rokers zo bleek later (nee, ik rook nog steeds niet). Ik verkeerde in goed gezelschap; Doris, de esoterische Oostenrijkse kunstenares woonachtig elders in Australie, Kate, de ik doe alles als ik maar in Mission Beach kan wonen-vrouw, Yani, de Zweedse alcoholische kabouter, ook chronisch op zoek naar werk. Tenslotte waren er nog een trage oude Amerikaan (tevens kamergenoot) op wereldreis, en een zeer lekkere Kiwi.
Geld op.
vrijdag 12 december 2008
Te beginnen in Cairns
Eigenlijk nog iets ervoor. Voordat ik Australie binnen mocht, moest ik uiteraard door die fucking immigration. Zodra ze mijn paspoort in handen kregen, maakten ze een aantekening.
En jawel hoor, net als in de USA een paar jaar geleden, kreeg ik de uitgebreide controle. Op een gegeven moment werden tot mijn schrik de plastic handschoenen aangetrokken, en werden gelukkig mijn tassen volledig uitgepakt, en werd ik onderworpen aan allerlei persoonlijke vragen (wat ga je hiermee doen, waarom neem je dat mee). Het snoepje wat ik nog in mijn tas had, van Gisele ;-), en het pakje kaugom uit hong kong, hadden me bijna een redelijk gedeelte van mijn budget gekost. Je moet dus echt alles aangeven Martin!
Afijn, ik was als eerste het land binnen, en zat uiteindelijk nog eenzaam te wachten in de aankomsthal op een bus. IEdereen was al lang vertrokken.
Op naar Cairns..
In Cairns hebben ze een lagoon aangelegd. Een mix tussen een zwembad/nepstrand/nepzee aan het "strand".
Er is nu eenmaal geen mooi strand. En als dat er al was, kon je toch een groot deel van het jaar de zee daar niet in vanwege de lethal shit vis.
Ik vermaakte me de eerste dagen bij deze lagoon, boekje lezen, muziek luisteren, mensen kijken, naar de vogels luisteren, en af en toe het water in. Lekker dus.
Vanuit Cairns maakte ik een trip naar Cape Tribulation (Google dat maar eens, kom later met foto's) where the rainforest meets the beach. Je zal begrijpen dat het daar mooi en bijzonder is.
Ook hier kan je de zee niet in. Dat geldt tevens voor de 2000 km kust richting zuiden. Dus ik vermeld het niet meer. Anyway, je had wel een frisse duik kunnen gebruiken eenmaal op het strand aangekomen, maar dat gaat niet, dus ga je maar weer wandelen in het regenwoud, en ga je hopelijk wat wildlife zien.
De Australier die de tour begeleidde, Rob, vertelde een hoop op een erg grappige manier, maar ik was de enige die lachtte. Misschien hebben duitsers en slovenen niet echt humor.
Hij had ons dus al lekker gemaakt met verhalen over little three kangeroos, en cassowaries, maar wat overbleef waren mieren met een groen achterwerk. Hij vroeg of ik er niet aan wilde likken. Dan zou de mier zijn citroenspul dankbaar in mijn mond spuiten. Nou het is weer eens wat anders, maar ik heb het maar gelaten. Nog andere groene insecten, veel groter, die pepermuntspul bij je achterlaten als je ze aanraakt, monsterlijke wandelende takken, giftige planten, spinnen, krokodillen, felblauwe vogels, eigenlijk wel veel gezien dus.
Een dag later maar de onderwaterwereld. Ik besloot om naar een eiland te gaan en niet naar een ponton ergens op zee, bang dat ik ben om niet te kunnen staan.
Geheel gehuld in een stingerfreesuit en met snorkel enzo ging ik het water in. Ik kon alsnog niet staan, maar heb wel veel gezien, meer dan ooit. Allerlei soorten vis natuurlijk, schildpad, verschillende soorten en kleuren koraal. Voor het eerst dat ik dat eens kon zien.
Ik wilde er later nog eens van genieten, maar vergat mijn snorkel, en ging nietsvermoedend naar de vissen op zoek. Toen ben ik maar gestopt, en heb ik me verscholen in de schaduw, ook weg van de Japanners.
Mijn dagen in Cairns heb ik vooral in stilte doorgebracht. Ik verkeerde duidelijk in de twilight zone. En ook moest ik nog erg wennen aan het idee van 3 maanden aan de andere kant van de wereld zitten zonder mijn dierbaren. Ik dacht, waar ben ik gvd aan begonnen.
Maar toch begonnen die gedachten al snel plaats te maken voor vrolijke gedachten.
Het is nog wel zo dat ik nog steeds een koala-knuffel wil kopen voor in bed, zodat ik nog enigszins het gevoel heb dat mijn katten ook hier in mijn bed zijn.
X
En jawel hoor, net als in de USA een paar jaar geleden, kreeg ik de uitgebreide controle. Op een gegeven moment werden tot mijn schrik de plastic handschoenen aangetrokken, en werden gelukkig mijn tassen volledig uitgepakt, en werd ik onderworpen aan allerlei persoonlijke vragen (wat ga je hiermee doen, waarom neem je dat mee). Het snoepje wat ik nog in mijn tas had, van Gisele ;-), en het pakje kaugom uit hong kong, hadden me bijna een redelijk gedeelte van mijn budget gekost. Je moet dus echt alles aangeven Martin!
Afijn, ik was als eerste het land binnen, en zat uiteindelijk nog eenzaam te wachten in de aankomsthal op een bus. IEdereen was al lang vertrokken.
Op naar Cairns..
In Cairns hebben ze een lagoon aangelegd. Een mix tussen een zwembad/nepstrand/nepzee aan het "strand".
Er is nu eenmaal geen mooi strand. En als dat er al was, kon je toch een groot deel van het jaar de zee daar niet in vanwege de lethal shit vis.
Ik vermaakte me de eerste dagen bij deze lagoon, boekje lezen, muziek luisteren, mensen kijken, naar de vogels luisteren, en af en toe het water in. Lekker dus.
Vanuit Cairns maakte ik een trip naar Cape Tribulation (Google dat maar eens, kom later met foto's) where the rainforest meets the beach. Je zal begrijpen dat het daar mooi en bijzonder is.
Ook hier kan je de zee niet in. Dat geldt tevens voor de 2000 km kust richting zuiden. Dus ik vermeld het niet meer. Anyway, je had wel een frisse duik kunnen gebruiken eenmaal op het strand aangekomen, maar dat gaat niet, dus ga je maar weer wandelen in het regenwoud, en ga je hopelijk wat wildlife zien.
De Australier die de tour begeleidde, Rob, vertelde een hoop op een erg grappige manier, maar ik was de enige die lachtte. Misschien hebben duitsers en slovenen niet echt humor.
Hij had ons dus al lekker gemaakt met verhalen over little three kangeroos, en cassowaries, maar wat overbleef waren mieren met een groen achterwerk. Hij vroeg of ik er niet aan wilde likken. Dan zou de mier zijn citroenspul dankbaar in mijn mond spuiten. Nou het is weer eens wat anders, maar ik heb het maar gelaten. Nog andere groene insecten, veel groter, die pepermuntspul bij je achterlaten als je ze aanraakt, monsterlijke wandelende takken, giftige planten, spinnen, krokodillen, felblauwe vogels, eigenlijk wel veel gezien dus.
Een dag later maar de onderwaterwereld. Ik besloot om naar een eiland te gaan en niet naar een ponton ergens op zee, bang dat ik ben om niet te kunnen staan.
Geheel gehuld in een stingerfreesuit en met snorkel enzo ging ik het water in. Ik kon alsnog niet staan, maar heb wel veel gezien, meer dan ooit. Allerlei soorten vis natuurlijk, schildpad, verschillende soorten en kleuren koraal. Voor het eerst dat ik dat eens kon zien.
Ik wilde er later nog eens van genieten, maar vergat mijn snorkel, en ging nietsvermoedend naar de vissen op zoek. Toen ben ik maar gestopt, en heb ik me verscholen in de schaduw, ook weg van de Japanners.
Mijn dagen in Cairns heb ik vooral in stilte doorgebracht. Ik verkeerde duidelijk in de twilight zone. En ook moest ik nog erg wennen aan het idee van 3 maanden aan de andere kant van de wereld zitten zonder mijn dierbaren. Ik dacht, waar ben ik gvd aan begonnen.
Maar toch begonnen die gedachten al snel plaats te maken voor vrolijke gedachten.
Het is nog wel zo dat ik nog steeds een koala-knuffel wil kopen voor in bed, zodat ik nog enigszins het gevoel heb dat mijn katten ook hier in mijn bed zijn.
X
zondag 7 december 2008
In Mission Beach
Hey hallo,
Even een kort bericht. Kom zeer snel met een uitgebreid bericht. Ik heb nl. genoeg te vertellen. De tijd is nu even beperkt ivm wallabies kijken enzo zo meteen, en ik moet telken s alles doen in 1 uur wat internet betreft. Ook is het hier superdruk wat reizigers betreft dus moet alles van tevoren regelen. Het is zelfs zo druk dat ik nu ergens anders zit, ergens anders dan waar ik wilde zitten, maar ok. Het is hier ook goed toeven. In een straatdorp vlakbij het strand en het tropisch regenwoud. En een eiland voor de kust. Daar ga ik morgen heen.
En het is hier nog steeds vochtig heet.
Hopelijk daar alles goed. Ik hoor graag ook wat van jullie!
Ik heb een australisch nummer waarop ik goedkoop te bereiken ben. Mocht je dat willen hebben, mail me dan.
Later
Wendy
Even een kort bericht. Kom zeer snel met een uitgebreid bericht. Ik heb nl. genoeg te vertellen. De tijd is nu even beperkt ivm wallabies kijken enzo zo meteen, en ik moet telken s alles doen in 1 uur wat internet betreft. Ook is het hier superdruk wat reizigers betreft dus moet alles van tevoren regelen. Het is zelfs zo druk dat ik nu ergens anders zit, ergens anders dan waar ik wilde zitten, maar ok. Het is hier ook goed toeven. In een straatdorp vlakbij het strand en het tropisch regenwoud. En een eiland voor de kust. Daar ga ik morgen heen.
En het is hier nog steeds vochtig heet.
Hopelijk daar alles goed. Ik hoor graag ook wat van jullie!
Ik heb een australisch nummer waarop ik goedkoop te bereiken ben. Mocht je dat willen hebben, mail me dan.
Later
Wendy
woensdag 3 december 2008
In OZ
Hallo allemaal,
Ik ben hier veilig toegekomen.
UIteraard geen oog dichtgedaan tijdens het vliegen, en hufters van kinderen die op mijn plek wilden zitten omdat ze toevallig ziek waren, of anders wel oude gekken,.
Hong Kong, tsja.......dat waren vooral wolkenkrabbers (alleen maar) en stank. Ze lopen niet voor niets met operatiekapjes rond daar. Ik vraag me wel af wat ze in het vliegtuig met die kapjes doen. Daar is het geen Hong Kong.
Ben nu in Cairns...het tropische gedeelte en dat is nu nog vooral te merken aan de hoge temperatuur (33, sorry), de vochtigheid, en het geluid van alle vogels. Leuk.
heb nog vooral geslapen met de airco op stand max. Het was nl. alweer 3 dagen geleden dat ik dat eens gedaan had.
Ik ga nu eens bedenken wanneer ik bijv. naar het rif ga, en wanneer ik het bos in ga. Eerst wat nachten bijboeken hier.
Bye for now!
Ik ben hier veilig toegekomen.
UIteraard geen oog dichtgedaan tijdens het vliegen, en hufters van kinderen die op mijn plek wilden zitten omdat ze toevallig ziek waren, of anders wel oude gekken,.
Hong Kong, tsja.......dat waren vooral wolkenkrabbers (alleen maar) en stank. Ze lopen niet voor niets met operatiekapjes rond daar. Ik vraag me wel af wat ze in het vliegtuig met die kapjes doen. Daar is het geen Hong Kong.
Ben nu in Cairns...het tropische gedeelte en dat is nu nog vooral te merken aan de hoge temperatuur (33, sorry), de vochtigheid, en het geluid van alle vogels. Leuk.
heb nog vooral geslapen met de airco op stand max. Het was nl. alweer 3 dagen geleden dat ik dat eens gedaan had.
Ik ga nu eens bedenken wanneer ik bijv. naar het rif ga, en wanneer ik het bos in ga. Eerst wat nachten bijboeken hier.
Bye for now!
zaterdag 29 november 2008
vrijdag 28 november 2008
Taalgebruik
"Nu het nog maar 3 nachten slapen is, wordt het allemaal wel fucking spannend."
Kan dit, of moet ik echt mezelf aanpassen?
Kan dit, of moet ik echt mezelf aanpassen?
dinsdag 25 november 2008
Abonneren op:
Posts (Atom)
